تعریف مفهومی:مجموعه رفتار هاي آموخته شده اي است كه فرد را قادر مي سازد با ديگران رابطه اثر بخش داشته و از واكنش هاي نامعقول اجتماعي خودداري كند (بیابانگرد، ۱۳۸۴).
منبع: «بیابانگرد، اسماعیل (۱۳۸۴). مقايسه مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان دختر دبيرستاني نابينا، ناشنوا وعادي شهر تهران. پژوهش در حيطه كودكان استثنايي، سال پنجم، شماره١. صص ۱-۱۴٫ »