تعریف مفهومی: شاخصي است كه چگونگي تحقق اهداف يك سازمان يا موسسه را اندازه گيري مي­نمايد (آرمسترانگ، ۱۳۸۶، ص ۷).  

منبع: «آرمسترانگ،مایکل(۱۳۸۶). مدیریت عملکرد، راهبردهای اساسی و رهنمودهای عملی. ترجمه ناصر میرسپاسی و اسماعلی کاووسی. تهران: انتشارات ترمه.»

تعریف مفهومی:مجموعه رفتار هاي آموخته شده اي است كه فرد را قادر مي سازد با ديگران رابطه اثر بخش داشته و از واكنش هاي نامعقول اجتماعي خودداري كند (بیابانگرد، ۱۳۸۴). 

منبع: «بیابانگرد، اسماعیل (۱۳۸۴). مقايسه مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان دختر دبيرستاني نابينا، ناشنوا وعادي شهر تهران. پژوهش در حيطه كودكان استثنايي، سال پنجم، شماره١. صص ۱-۱۴٫ »