تعریف مفهومی:مجموعه رفتار هاي آموخته شده اي است كه فرد را قادر مي سازد با ديگران رابطه اثر بخش داشته و از واكنش هاي نامعقول اجتماعي خودداري كند (بیابانگرد، ۱۳۸۴). 

منبع: «بیابانگرد، اسماعیل (۱۳۸۴). مقايسه مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان دختر دبيرستاني نابينا، ناشنوا وعادي شهر تهران. پژوهش در حيطه كودكان استثنايي، سال پنجم، شماره١. صص ۱-۱۴٫ »

تعریف مفهومی:  آلبرخت (۲۰۰۳) معتقد است که هوش سازماني توانايي است که تمام توان فکري سازمان را به حرکت وا مي دارد و اين توان فکري را بر دستيابي به رسالت و ماموريت خود متمرکز مي کند. 

منبع:Albrecht, K. (2003). "The power of minds at work: organizational intelligence in action", American Management Association.